Pewien angielski król zmarł, nie zostawiwszy właściwie sporządzonego testamentu, więc ostatnia jego wola przekazana została z zaświatów. Koronę i wszystkie nieruchomości przekazał synowi, majątek ruchomy zaś – córce. Za namową doradców książę postanowił w dosłowny sposób wypełnić wolę ojca. Wydał rozkaz, aby do komnaty księżniczki przyprowadzono niedźwiedzia czarnego (bez wątpienia należącego wszakże do majątku ruchomego króla). 

W przypadku śmierci księżniczki, co wydawało się nieuniknione, życzeniu ojca stałoby się zadość, zaś ona sama udowodniłaby w ten sposób swą niemożność do zarządzania pozostawionymi jej dobrami.

Okazało się jednak, iż nie tylko ujarzmiła ona bestię, lecz triumfalnie wyjechała na jej grzbiecie ze swej komnaty, unosząc w górę ręce i domagając się sprawiedliwości. Brat przekonał się tedy, iż prawda i niebiosa stoją po jej stronie. Poprosiwszy o wybaczenie, oddał jej rękę diukowi Lorraine wraz ze wszystkim, co jej słusznie przypadało w udziale.

Aby upamiętnić tę historię, księżniczka pozostawiła swym potomkom herb przedstawiający dziewczynę jadącą na grzbiecie niedźwiedzia, który symbolizuje pokonywanie trudności z godnością i chwałę zwycięstwa nad przeciwnościami.

„Orbis Polonus” - Szymon Okolski, 1641–1643